*** aşık olduğunuzda en iyi ihtimalle iki duyunuzu -görme, işitme- kaybedersiniz, geri kalanlarla bir süreliğine de olsa yaşamayı öğrenmelisiniz. zira hissetme duyunuz da aşk süreci sonrasında gecici olarak kullanım dışı olacaktır...
*** düşünebilme yetisini kazandığınızdan itibaren kulağınıza çalınan, kafanıza kazınan ama ille ki yaşamadan inanmayacağınız satırlardır kimisi;
mutlu aşk yoktur...
sonsuz aşk da yoktur...
*** kimilerinin aşık kişinin çevresinin ruhsal sağlığı adına ille de okunması gerekir;
herkesin aşkı "ama bu çok farklı"dır, bütün aşkların bitişi inanın en az sizinki kadar acıdır ve hep "bu son"dur, bir daha kimse bu kadar sevilemeyecektir -bir sonraki aşka kadar olduğu düşünülemese de-, herkesin aşkı da kesinlikle bir romandır, şüpheniz olmasın...
*** baştan kabullenilmesi gereken kurallar bütünüdür belki de.
biten bir aşkın tesellisi olmaz, medet manasız sözlerde aranmaz...
*** sonradan hayıflanmamak için dipnot deyip geçmemek gerekir;
aşk, kendinize ve sevdiğinize koyduğunuz ipotekler bütünüdür. bundandır sonunda insanın sudan çıkmış balık misali çırpınışları, hayat içinde kendine yeniden bir yerler bulma çabaları...
*** klişelere kapılmayı engeller;
kaybolan duvarın, yıkılan hayalin gelecek muhtemel tamircisi kalbinize batırılmış çivinin sökücü çivisi değildir. o da bir insan evladıdır, çok geç olduktan sonra anlayıp hayıflanmanız onun yüreğinde açtığınız oyuğu doldurmaz...
*** bazı notlara ne yazık ki ancak birkaç aşkı eskittikten sonra inanır okuyucular;
her aşk doludizgin yaşanacak diye bir kaide yoktur. dinginliği içip ve huzura sarmalanabileceğiniz, koşulsuz sevgiye bulanabileceğiniz aşklar da mevcuttur ve hatta inanması güç olsa da bunlarda içinde heyecan ve tutku barındırabilir...
her aşk doludizgin yaşanacak diye bir kaide yoktur. dinginliği içip ve huzura sarmalanabileceğiniz, koşulsuz sevgiye bulanabileceğiniz aşklar da mevcuttur ve hatta inanması güç olsa da bunlarda içinde heyecan ve tutku barındırabilir...
